Op de wijze van Frank-103
Medebloggers,
Sinds jaar en dag bezoek ik een blogger die als hobby op z'n zolder een modelspoorbaan in elkaar knutselt en onderhoudt. De goede man kent dan ook alles van kleine locomotiefjes en - bij uitbreiding - van het hele Nederlandse spoorwegnet.
Hoe hij mij dan weet te boeien, ik, die daar niks van ken en er mij in de verste verte ook niet voor interesseer? Het is eenvoudig. Hij doet dat met zo'n snaaksheid en ironie dat ook een leek in de materie slechts zelden een glimlach kan onderdrukken.
Zijn techniek is de volgende: hij schiet eerst foto's en dan lult hij die aan elkaar. Makkelijk zat. Als eerbetoon probeer ik hem hier even na te bootsen. Helaas heb ik sedert de laatste crash van m'n computer geen deugdelijk fotobewerkingsprogramma meer waarmede ik foto's kan comprimeren tot net onder de 90 kb en dus moet het maar met Microsoft Office 2010, waarbij de lezer het zal moeten stellen met foto's van +/- 25 kb.
Let op, hier gaan we:
Het was weer eens een tijdje geleden dat ik mijn noorderburen had bezocht, dus moest het er nu maar eens van komen. En Zeeuws-Vlaanderen, dat is ook Nederland, vandaar: op naar Oostburg! (Met de fiets.)
Eerst moest ik echter voorbij Damme zien te komen. Hier werd even halt gehouden, niet echter om een verfrissing tot mij te nemen, daarvoor was het nog te vroeg. Het naambordje van Damme is wat donker uitgevallen, maar mijn fototoestel verkeek zich op de heldere achtergrond. Ook dat nog! Ik had mijn fototoestel moeten misleiden door eerst op een donker onderwerp te mikken om pas vervolgens de trekker over te halen.
Dit is het stadhuis van Damme. De torenspits kon er niet op, want de straat was niet breed genoeg en ik beschik niet over een groothoeklens. In Damme bleef ik dus even haperen om een boek te kopen. De titel verklap ik hier niet, omdat het een boek is met een nogal delicate inhoud.
Voor mij strekte de eindeloze Damse Vaart zich uit (nou ... eindeloos ...)
Veel koetjes in de wei. Koeien zijn ongevaarlijke vegetariërs. Gerard Reve heeft er zich nooit over uitgesproken, maar hij zou het met mij eens geweest zijn, als ik zeg dat koeien katholieke dieren zijn.
Op een gegeven moment werd het hobbelig.
En toen ik dit bordje passeerde, besefte ik dat het zaak was om vooral niet van het rechte pad af te wijken!
Omdat ge anders in de schrikdraad terechtkomt en uw broek scheurt. 
Ik heb Lapscheure altijd al een leuke naam gevonden voor een dorp. Tegen de boom ziet u de fiets van de Drs. staan. Als u goed kijkt, kunt u zien dat ik al een beetje last begon te krijgen van zadelpijn.
Let op, nu kwam ik aan een 'zelfbedieningspont'. De pont heet 'Kobus'. Ik vraag mij af of zoiets in Nederland ook bestaat.
Dit is de overkant.
En aan dit wieletje moet je draaien om de pont naar je toe te krijgen.
Eindelijk kwam ik in Sluis aan. Op mijn tocht hoorde ik trouwens ook vele watervogels klaaglijk roepen. Dit is er eentje met de Nederlandse nationaliteit. De oplettende kijker beseft meteen dat ik niet alleen niet over een groothoeklens beschik, maar ook niet over een telelens. 
Even gedag zeggen tegen mijn goede vriend van Dale, de samensteller van het gelijknamige boek.
En meteen maar een terrasje doen (je waant je op een Grieks eiland).
Een pilsje. Nu mag het wel, want het is ondertussen 11.30 u. De zoutjes laat ik links liggen.
Ik was trouwens nog vergeten te zeggen dat ik een van de forten rond Sluis heb bezocht.
In 1587 werd Sluis aangevallen door ene Parma, aan de naam te horen waarschijnlijk een vuige Spanjool. De belegering duurde 55 dagen. De Sluizenaars slaagden er in 40 % van de manschappen van Parma in de pan te hakken, maar moesten uiteindelijk toch het loodje leggen.
Dan maar met de moed der wanhoop naar Oostburg. Onderweg komt ik mensen tegen die aan het werk zijn op het land, stel u voor! Zij zorgen voor ons dagelijks brood.
En dan ... uiteindelijk!
Te Oostburg was het toevallig markt, maar daar was ik vlug op uitgekeken.
Tijd voor een lekkere, voedzame en gezonde hap dan maar. Nu ik toch in Nederland was, voelde ik mij verplicht een Heineken te verbruiken.
En dan terug naar huis.
Ik vond het een hachelijk avontuur. Wat jullie?
Nú lezen! Allen daarheen!
(Nieuw, dus...)
Reacties
Fijne zondag hr.drsje. Met hartelijke groet
Ik was toch wel aangenaam verrast toen ik besefte dat wij Vlamingen en Nederlanders kunnen volstaan met het eenvoudige en korte woordje 'pont', terwijl de Duitsers blijkbaar geen woord ter beschikking hadden en er dan maar 'Übersetzmöglichkeit' van gemaakt hebben. Overzetmogelijkheid, dus. Ja, zo kan ik ook woordjes maken! Overigens liet ik pont nog even vertalen door Google en toen kwam er 'Fähre' tevoorschijn. Zouden die Duitse mensen dat woordje daar misschien niet kennen?
Met vriendelijke groeten,
De Drs.
In Friesland is het socialisme opgekomen. Dus die koeien hebben van huis uit weinig van het katholieke geloof meegekregen, dat bedoelde ik eigenlijk.
fijn weekend,